Skip to content 
Przedmiot opodatkowania CIT
Wśród dochodów podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 28m ust. 1 ustawy o podatku dochodowym (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805), problem stanowią poniesione przez Spółkę wydatki niezwiązane z prowadzoną działalnością. Z uwagi na brak jednoznacznej definicji wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, uznanie co jest takim kosztem, a co nie – stanowi duży problem dla przedsiębiorców.
Obowiązujące regulacje:
Art. 28m ust 4 ustawy o pdop stanowi, że do tej kategorii nie zalicza się wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku:
– w pełnej wysokości – w przypadku składników majątku wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności gospodarczej,
– w wysokości 50% – w przypadku składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej.
Natomiast w artykule art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, zawarto wyjaśnienie, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 116 ust. 1 tej ustawy.
Z uwagi na podobieństwo pojęć: wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, Ministerstwo Finansów odniosło się do sprawy w przewodniku do ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. gdzie wskazało, że co prawda określenia nie są tym samym, to jednak ich bliskość (jeżeli bierzemy po uwagę znaczenie) powinno skłonić przedsiębiorców do posiłkowania się kwalifikacją przedmiotowych wydatków jako kosztów podatkowych lub niepodatkowych z nie tylko z własnej praktyki ale również z orzecznictwa sądów administracyjnych.
Zdaniem organów skarbowych zbieżność pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą, a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodów dotyczy celu w jakim je przedsiębiorstwo ponosi, a należy przypomnieć, że głównym celem dla każdego przedsiębiorcy jest zarobkowy charakter działalności gospodarczej.
Jakie wydatki należy uznać zatem za niezwiązanych z działalnością
W ww. przewodniku do ryczałtu jako przykład wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podano między innymi publicznoprawne wydatki o charakterze sankcyjnym,
Będą nimi np., grzywny lub kary i odsetki od nieterminowego regulowania zobowiązań podatkowych, które na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 189, pkt 19, pkt 21 ustawy o pdop, wyłączone są z kategorii kosztów podatkowych.
Należy tu również przywołać art. 16 ust. 1 pkt. 22 ustawy o pdop, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów nie są również kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Wydatki te mogą zostać więc uznane za niezwiązane z działalnością gospodarczą.
Interpretacje? Czy warto się zwracać?
Ogólne i niejednoznaczne pojęcie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wymogło na podatnikach konieczność zwracania się o wydanie indywidualnych interpretacji podatkowych w zakresie powyższego zagadnienia.
I tak w jednej z najnowszych interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 12 stycznia 2024r. o numerze 0114-KDIP2-2.4010.660.2023.1.I, zgodził się np. z tezą przedsiębiorcy, że wydatki związane z organizacją imprez o charakterze motywacyjnym, integracyjnym lub szkoleniowym dla pracowników, udzielane im bonifikaty pozostające w związku z zatrudnieniem oraz okolicznościowe prezenty nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.
Natomiast w interpretacji z 5 grudnia 2023 r. o numerze 0111-KDIB1-1.4010.524.2023.2.KM wynika, że dowóz pracowników na miejsce pracy samochodami firmowymi jest podatkowo „bezpieczne” dla pracodawcy objętego regulacjami estońskiego CIT-u.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej orzekł również o związku z działalnością gospodarczą wydatku w postaci kary umownej z tytułu wcześniejszego rozwiązania niekorzystnej umowy (interpretacja indywidualna z 15 stycznia 2024 r. nr 0111-KDIB!-1-4010.671.2023.2.MF).
Niestety tzw. niejasność stosowanych przepisów zmusza przedsiębiorców do występowania do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie interpretacji indywidualnych, które w razie rozbieżnego stanowiska stanowić będą dla przedsiębiorcy mocny argument w sporze z aparatem skarbowym.